SINIF öğretmeni Aslı Çolak’ın depremden önce mutlu bir evliliği, dört çocuğunun neşeli kahkahasıyla çınlayan huzurlu bir evi vardı. Kendisi gibi sınıf öğretmeni olan eşi Mustafa Çolak ile üniversite yıllarında tanışmış, ardından aynı okullarda görev almışlardı. 4’üncü çocuğunu dünyaya getirdiği için doğum izninde olan Aslı öğretmen 7 Şubat’ta işe başlayacak, öğrencilerine kavuşacaktı. Ancak o sabah okuluna gidemediği gibi hem 13 yıllık eşine hem de ilk çocuğu olan 11 yaşındaki Ali Mert’e veda etmek zorunda kaldı. Enkazda, diğer üç çocuğuyla 4 buçuk saat boyunca kurtarılmayı beklerken üstüne düşen tavan nedeniyle sağlığını da yitiren Aslı Çolak, iyileşir iyileşmez yeniden ikinci yuvası olan okuluna koştu. Öğrencileriyle birlikte yeniden hayata sarılan Aslı Öğretmen, eğitim aşkını ve yaşadıklarını şöyle anlattı:
‘VELİLERİM BANA GÜÇ VERDİ’
“Atatürk Üniversitesi’nden mezun olduktan sonra ilk görev yerim olan Gaziantep Nizip’e 2008 yılında atandım. 2010 yılında evlendikten sonra eşimin yanına, Şanlıurfa’ya tayin oldum. Orada aynı okulda o müdür ben de ise sınıf öğretmeni olarak 5 yıl boyunca çalıştık. Hem bölge halkı hem de öğrencilerimiz bizi çok seviyordu. Hatta oradaki öğrenci ve velilerim hâlâ beni arar ve ‘Hocam sen yalnız değilsin, arkanda biz varız’ derler. Onların bu cümleleri de bana hep güç verdi. Çocuklarımız olduktan sonra eşimle birlikte memleketimiz Hatay’a dönmeye karar verdik. 2015 yılında Hatay Reyhanlı’da ikimiz de sınıf öğretmeni olarak göreve başladık. 2022 yılının temmuz ayında dördüncü çocuğumuz Göktuğ dünyaya geldi. Bu nedenle o yılın ilk dönemi doğum iznine ayrılmıştım. İznime rastlayan öğretmenler gününde eşim Mustafa’ya sınıfta bir sürpriz hazırlayan öğrencileri beni de davet ettiler. Meğer o öğretmenler günü, eşimle kutladığımız son öğretmenler günüymüş.
‘MEĞER SON KEZ KAYDA ALMIŞIM’
Doğum iznimin son günü 6 Şubat 2023’tü. O gün, öğrencilerime ‘Yarın okula geliyorum, hepinizi çok özledim’ diye mesaj atmıştım. O gün çocuklarımın videosunu çekmiştim. Evlatlarımı son kez bir arada kayda aldığımın farkında değildim. Ayrıca o gece küçük kızım Zümra, benimle uyumak istediğini söyledi ki normalde evde herkes kendi odasında yatar. O nedenle eşim 11 yaşındaki oğlum Ali Mert ve diğer kızım Miray ile kaldı. Ben de Zümra ve 6 aylık bebeğim Göktuğ ile uyudum. Sabaha karşı saat 04.17’de ise şiddetli sarsıntıya uyandım. Binamızın bağlı olduğu diğer bina yıkılınca bizimki de yana devrildi. 5 katlı binanın üçüncü katındaydık. Evin tavanı sırtıma çökmüştü. Yaklaşık 5 saatlik bekleyişin ardından bebeğim, kızım ve ben enkazdan çıkabildik. Ancak sol ayağımı hissetmiyordum. Kızım Miray’ı oradan sağ çıkardılar. Ancak eşimi bir battaniyeye sarmışlardı. O an öldüğünü anladım ancak bana yine de bunu söylemediler. ‘Üşümesin diye üstünü örttük’ dediler. Oğlum Ali Mert’i ise günlerce bulamadık. Hasta olduğum için kendi çabamla ona ulaşamadım. Ablamın ve diğer akrabalarımın desteğiyle oğlumu da enkazda bulduk ancak ne yazık ki o da hayatını kaybetmişti. Şimdi ikisi de melek oldu.”
‘BİRBİRİMİZİ İYİLEŞTİRİYORUZ’
ÇOCUKLARI için hayatına devam etmesi gerektiğini söyleyen Aslı Çolak, “Bacağımda ve omurgamda çok ciddi sorunlar vardı. Bu nedenle birkaç ameliyat geçirdim. İlk birkaç ay hiç yürüyemedim. Şu anda fizik tedavi sürecim devam ediyor. Ancak sağlığım çalışmaya el verdiği an yeniden okula dönmek istedim ve geçtiğimiz eylül ayında göreve başladım. Yeniden öğrencilerimle birlikte olmak bana çok iyi geldi. Onlar beni hayata tekrar bağladı. Şu an 4’üncü sınıfın derslerine giriyorum. 10 yaşındaki kızım Miray da benim sınıfımda eğitim görüyor. Benimle benzer süreçleri yaşayan çocuklarla birbirimize destek oluyoruz. Burada herkes umudunu yitirmişti ama şimdi birbirimizi iyileştiriyoruz. Öğrencilerim hâlâ geleceğe umutla bakıyor ve ben de onların öğretmenleri olarak en iyi yerlere gelmeleri için elimden geleni yapıyorum. İyi ki mesleğime dönmüşüm” dedi.
Yorumlar kapalı.