We didn’t make it to the Paralympics, but we still have hope: the Gazan paracyclist | Gaza
We didn’t make it to the Paralympics, but we still have hope: the Gazan paracyclist | Gaza
yayınlandı
0
Bu içerik, Gazze merkezli bir par bisiklet takımı olan Gaza Sunbirds üyesi Hazem Suleiman’ın hikayesini anlatmaktadır. Suleiman, 2018’de Rafah sınırındaki protestolarda vurulması sonucu bir bacağını kaybeden eski bir futbolcudur. Geçtiğimiz beş ay içinde, Gazze’de günlük Filistinli yaşamı konu alan Gazze Sesleri serisinin bir parçası olarak onunla ilk kez konuştuk. O dönemde, Suleiman, Gazze’de yaşamı fotoğraflayan ve belgeleyen biri olarak, Rafah’tan Khan Younis kasabasına sürgünün etkileriyle uğraşıyordu.
Gaza Sunbirds ve diğer sporcular, 2024 Paralimpik Oyunları’nda Filistin’i temsil etmeyi umarak sıkı antrenmanlar yapıyorlardı, ancak Hamas’ın 7 Ekim 2023’teki saldırısının ardından İsrail’in Gazze’ye saldırısından sonra bu hayali gerçekleştiremediler. En azından bu yıl Mayıs ayında, Belçika ve İtalya’da düzenlenen Para Bisiklet Yol Dünya Kupası’nda ilk kez uluslararası bir yarışmada yer aldılar.
Suleiman, son konuşmamızdan bu yana iki kez sürgün edildi. Temmuz ayındaki konuşmamızdan günler sonra, batıdaki Khan Younis’ten Rafah’a, Gazze Şeridi’nin güney ucuna kaçtı. Orada ailesiyle birlikte 41 gün boyunca barındıkları yeri tam olarak biliyor. Eylül ayının sonlarında, Khan Younis mahallesine geri döndüler ve mavi çadırlarını aynı yere kurdular.
Suleiman, evlerine döndüklerinde her şeyin yıkıldığını ve ayrıldıklarından önceki halinden farklı olduğunu söylüyor. Dönüş yolculuklarında birkaç arkadaşının ve komşusunun cesedini gördü.
Drone’un bazen o kadar yüksek sesle uçtuğunu söylüyor ki Suleiman’ın sesini tamamen bastırıyor. Telefonunu çevirerek Hamad City olarak bilinen kum rengi apartman bloklarının mahallesinin yıkımını gösteriyor. İsrail bombardımanları, içini boşalttığını söylüyor. Yıkılmış binaların gölgesinde, dönüşünden bu yana diktiği çiçekleri ve biberleri göstermek için kamerayı aşağı doğru çeviriyor.
Suleiman, bir zamanlar kısa bisiklet gezileri için kullandığını anlattığı yolların son aylarda tanınmayacak kadar zarar gördüğünü söylüyor. Pürüzsüz asfalt şeritler, kırılmış beton parçalarıyla dolu kumlu toprak yollara dönüşmüş. “Tüm iyi yollar yok edildi ve ne kadar iyi bir bisikletçi olursanız olun, onları kullanmak çok zor” diyor. “Bisikletim harika ve iyi bir sporcu benim, ama yine de çok zor.”
Gaza Sunbirds’un kurucu ortağı Alaa al-Dali, Gazze’den tahliye edildi ve geçen Mayıs ayında Belçika ve İtalya’da yarıştığında, grupların spor başarıları için bir zirve işaretiydi. Ancak ekip olarak bir sonraki adımlarının ne olması gerektiği sorusu büyük bir sorun haline geldi, birçoğunun artık antrenman yapma yeteneği olmadığı, evleri olmadığı – hatta bisikletleri bile olmadığı bir par bisiklet grubunda ne anlama geldiğiyle ilgili diğer sorularla birlikte.
Gazze’den ayrılmak bir zamanlar son derece zordu, şimdi ise imkansız hale geldi. Diğer kurucu ortak Karim Ali, Sunbirds’un geçen yıldan bu yana kaç kişinin öldüğünü takip etmeyi bıraktığını söylüyor. “Bize dünya tarafından dayatılan duruma uyum sağlamamız gerekiyor, ancak tüm sistem buna göre inşa edilmiş değil” diyor.
Grup çoğunlukla Gazze’de zorluk çeken insanlara yardım götürmek üzerine çalışıyor, sürekli kayıplarla başa çıkmaya çalışan ve kendilerini ve ailelerini beslemekte zorlanan insanlar. Sunbirds tarafından düzenlenen gıda yardımının, Gazze’ye ulaşan yardımın büyük ölçüde azaldığı bir dönemde insanlara ulaşmasını sağlamaya çalışıyorlar. En son girişimleri, binlerce Gazze çocuğu için pizza yapım atölyeleridir.
Ayrıca, Gazze’de on binlerce yeni protez takan kişiye yardım etmek için yeterli miktarda para toplamayı umuyorlar. “Gazze’deki engelli insanlar için savunuculara ihtiyacımız var ve umarım Sunbirds gelecekte bu rolü üstlenebilir” diyor Ali. “Umarım topluluklar erişilebilir bir şekilde yeniden inşa edildiğinde, engelli insanlar için direksiyona geçecek insanlara ihtiyaç duyacağız … amacımız Gazze’de protez takanlar için bir par bisiklet ve rehabilitasyon merkezi oluşturmak.”
Suleiman, Belçika’daki yarış için tahliye olmayı reddettiğini, çünkü ailesini geride bırakmak istemediğini söylüyor. “Dünyanın herhangi bir yerinde yaşama seçeneğim olsa bile, her zaman Gazze’yi seçerim. Gazze ile insanları arasında kimse anlayamayacağı bir ilişki var – asla bu yeri terk etmek istemem” diyor.
Eylül ayında, komşularına sıcak yemek dağıtmak için Mulham Charity Team adlı bir yardım kuruluşu kurdu. Onu büyüterek Gazze ve yurtdışında yardım dağıtmayı umuyor.
“Temel hayalim yarın bir ateşkesle uyanmaktır. Bu her zaman istediğimiz şeydir” diyor. “Ancak benim için ilk ve son yolculuk protez bir bacak sahibi olabilmektir. Kemiğimde protez takamadığım bir bakteri sorunu var, bu yüzden bir gün bunu yapabilmeyi umuyorum.”
Her bir amputeyle karşılaştığında durup onlarla konuştuğunu ve tavsiye verdiğini söylüyor. Hala her gün saat 6’da uyanıp yiyecek toplamaya çalıştığını, yükselen fiyatlara karşı mücadele ettiğini, bisiklet sürerken denizi görebilmek için çaba harcadığını söylüyor.
“Dünyaya benim durdurulamaz olduğumu, bir bacağımla işimi sürdürebileceğimi, hatta savaş sırasında bile fotoğraf çekmek ve dünyaya neler olduğunu anlatmak için hayatımı riske atacağımı, evlerimize mermiler düştükten sonra bile enkaz altından kalktığımızı kanıtlamak istiyorum.”
[ad 1]
Hazem Suleiman is a member of the Gaza Sunbirds, a paracycling team based in Gaza. A former footballer, he lost a leg as a result of being shot in protests at the Rafah border in 2018. We first spoke to him five months ago as part of our Gaza Voices series on everyday Palestinian life. At that time, Suleiman, who also photographs and documents life in Gaza, was dealing with the toll of displacement from his home in Rafah to the town of Khan Younis.
He and the other Sunbirds had been training hard, hoping to represent Palestine in the 2024 Paralympics in Paris, but after the Israeli assault on Gaza following Hamas’s attack on 7 October 2023, they were unable to realise this dream. They did at least achieve their goal – to compete in an international competition for the first time – in May this year: the Para-Cycling Road World Cup, in Belgium and Italy.
Suleiman has been displaced twice since we last spoke. Days after our conversation in July, he fled from western Khan Younis towards Rafah, at the southern end of the Gaza Strip. He knows precisely how long he and his young family of 10 sheltered near Rafah: 41 days. In late September, they returned to the Khan Younis neighbourhood and put up their blue tent in the same spot.
“When we came back, everything was destroyed. It wasn’t what it used to be before we left. Every now and then, we still hear shelling, or a tent or nearby building is bombed,” he says. He saw the bodies of several friends and neighbours on their return journey.
The buzzing of a drone overhead is at times so loud that it drowns out Suleiman entirely. He flips his phone around to show the destruction of the neighbourhood of sandy-coloured apartment blocks known as Hamad City. Israeli bombardments, he says, have gutted the interior of the buildings. In the shadow of the ruined buildings, he points the camera down to show the flowers and peppers he has planted since his return.
“After we came back, we brought tiles from the street and put them inside our tents,” he says. “Partly this was because we don’t want to live with floors made of sand. But it also shows that these are our homes. We care about these details.”
Even the roads that Suleiman described using for short cycling trips when we spoke before have been damaged beyond recognition in the months since. Lanes of smooth asphalt have been replaced by sandy dirt tracks strewn with shattered concrete. “All the decent roads were destroyed and, no matter how good a cyclist you are, it’s so difficult to use them,” he says. “My bike is great and I’m a good athlete, but it’s still so hard.”
When the Gaza Sunbirds’ co-founder, Alaa al-Dali, evacuated from Gaza and competed in Belgium and Italy last May, it marked a peak for the group’s sporting achievements. But the question of what the team should do next loomed large, along with others about what it meant to be in a paracycling group where many now have no ability to train, no homes – no bikes, even.
Whereas leaving Gaza was once extremely difficult, it has become impossible. Karim Ali, the Sunbirds’ other co-founder, says the Sunbirds have stopped keeping track of the number of people they know who have been killed since last year. “We have to adapt to the situation the world has put us in, but the entire system isn’t built for it,” he says.
The group is mostly working on delivering aid to those suffering in Gaza, where people are coping with constant loss and struggling to feed themselves and their families. They are trying to ensure that food aid organised by the Sunbirds reaches people amid a steep drop in aid access, which has become even worse since October (they are heavily reliant on overseas donations via their Go Fund Me page). Their latest initiative is pizza-making workshops for thousands of Gaza children.
They are also hoping to raise enough money to help the tens of thousands of new amputees in Gaza. “We need advocates for people with disabilities in Gaza and I hope the Sunbirds can play that role in future,” Ali says. “We are going to need people with disabilities in the driving seat when, eventually, communities can rebuild in an accessible way … our objective is to create a paracycling and rehabilitation centre in Gaza for amputees.”
Suleiman says he declined to evacuate for the race in Belgium, because he didn’t want to leave his family behind. “Even if I had the option to live in any part of world, I would always choose Gaza. There is a relationship between Gaza and its people that no one can understand – I would never want to leave this place,” he said.
In September, he founded an aid organisation, Mulham Charity Team, to deliver hot food to his neighbours. He hopes to grow it enough to deliver aid across Gaza and overseas.
“My main dream is to wake up tomorrow to a ceasefire. This is what we’ve always wanted,” he says. “But the first and last journey for me is to be able to get a prosthetic leg. I have a bacterial issue in the bone where my leg was amputated, so I can’t attach a prosthesis – my dream is to be able to do that one day.”
Suleiman says that each time he passes another amputee, he stops to talk to them and offer advice. He still wakes up each day at 6am and tries to gather food, fighting against the rising prices, trying to catch a glimpse of the sea as he rides his bike.
“I want to prove to the world that I am unstoppable, that I can continue doing my job with one leg, that even in a war I will risk my life to take photos and tell the world what’s happening, that even after shells fell on our homes, we rose from under the rubble.”
We didn’t make it to the Paralympics, but we still have hope: the Gazan paracyclist | Gaza
Yorumlar kapalı.